Алег Алегавіч Паўлаў
| Алег Алегавіч Паўлаў | |
|---|---|
 | |
| Асабістыя звесткі | |
| Дата нараджэння | 16 сакавіка 1970[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 7 кастрычніка 2018[3] (48 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | пісьменнік, публіцыст, педагог, раманіст, навэліст |
| Мова твораў | руская |
| Прэміі |
Рускі Букер (2002) |
| opavlov.orc.ru (руск.) | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Алег Алегавіч Паўлаў (руск.: Оле́г Оле́гович Па́влов; 16 сакавіка 1970, Масква — 7 кастрычніка 2018, Масква) — рускі пісьменнік і нарысіст.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся 16 сакавіка 1970 года ў Маскве.
Пасля заканчэння школы працаваў, быў прызваны ў армію і праходзіў службу ў канвойных войсках Туркестанскай ваеннай акругі, быў камісаваны па стане здароўя. Быў прыняты ў Літаратурны інстытут і скончыў яго завочнае аддзяленне (семінар прозы М. С. Еўдакімава).
Выкладаў на кафедры літаратурнага майстэрства Літаратурнага інстытута імя А. М. Горкага.
Быў членам ПЭН-клуба.
Памёр 7 кастрычніка 2018 года ў Маскве ад інфаркта. Развітанне з Паўлавым прайшло 9 кастрычніка ў бальнічным храме святога дабравернага царэвіча Дзімітрыя ў Маскве.
Творчасць
[правіць | правіць зыходнік]Літаратурны дэбют — шмат у чым аўтабіяграфічны цыкл апавяданняў «Каравульныя элегіі», які быў апублікаваны ў 1990 годзе часопісам «Литературное обозрение», распавядае гісторыю пра жыццё зоны і погляд на яго з боку ахоўніка.
У 1994 годзе ў часопісе «Новый мир» апублікаваны першы раман Паўлава «Казённая казка», які прынёс маладому аўтару гучны літаратурны поспех і прызнанне старэйшых братоў па пяру, «жывых класікаў» Віктара Астаф’ева і Георгія Уладзімава. Раман «Справа Мацюшына», які выйшаў трыма гадамі пазней, падвергся крытыцы.
Пісьменнік звяртаўся да аўтабіяграфічных тэм. Былі апублікаваны яго апавяданні «Сны аб сабе», «Яблычкі ад Талстога», аповесць «Школьнікі», раман «У безбожных завулках». Новай падставай для спрэчак пра яго творчасць стала аповесць «Карагандзінскія девяціны», апублікаваная ў 2001 годзе, — заключная частка трылогіі «Аповесці апошніх дзён» (у перакладах на замежныя мовы «Руская трылогія»). За гэты твор Алегу Паўлаву аднагалосным рашэннем журы пад старшынствам Уладзіміра Маканіна прысуджана літаратурная прэмія «Рускі Букер».
Але з 2004 года пісьменнік адхіліўся ад удзелу ў літаратурным жыцці, амаль не публікаваўся ў перыядычным друку, а яго імя было акружана маўчаннем.
Толькі праз некалькі гадоў яго кнігі пачалі выходзіць у выдавецтве «Время», у якім з 2007 года выдаецца аўтарская серыя «Проза Алега Паўлава». Пасля доўгага перапынку ў ёй жа ў 2010 годзе ўбачыў свет новы раман Алега Паўлава «Асістолія». Працягнула гэтую серыю выдадзеная амаль праз 16 гадоў пасля напісання кніга «Дзённік бальнічнага ахоўніка».
Творы пісьменніка перакладаліся на англійскую, французскую, кітайскую, італьянскую, галандскую, польскую, венгерскую, харвацкую мовы.
Бібліяграфія
[правіць | правіць зыходнік]- Степная книга. — СПб.: Лимбус Пресс, 1998. — ISBN 978-5-8370-0213-7.
- Казённая сказка. — М.: Вагриус, 1999. — ISBN 5-264-00039-5.
- Повести последних дней. — М.: Центрполиграф, 2001. — ISBN 5-227-01543-0.
- Русский человек в XX веке. — М.: Русский путь, 2003. — ISBN 5-85887-166-6.
- Антикритика. — Пермь: Книжный мир, 2005. — ISBN 5-93824-006-2.
- В безбожных переулках. — М.: Время, 2007. — (Проза Олега Павлова). — ISBN 978-5-9691-0094-7.
- Степная книга. — М.: Время, 2008. — (Проза Олега Павлова). — ISBN 978-5-9691-0316-X.
- Асистолия. — М.: Время, 2010. — (Проза Олега Павлова). — ISBN 978-5-9691-0553-9.
- Гефсиманское время. — М.: Время, 2011. — (Проза Олега Павлова). — ISBN 978-5-9691-0651-2.
- Дневник больничного охранника. — М.: Время, 2012. — (Проза Олега Павлова). — ISBN 978-5-9691-0714-4.
- Казённая сказка. — М.: Время, 2012. — (Проза Олега Павлова). — ISBN 978-5-9691-0773-1.
- Дело Матюшина. — М.: Время, 2013. — (Проза Олега Павлова). — ISBN 978-5-9691-0798-4.
- Карагандинские девятины, или Повесть последних дней. — М.: Время, 2013. — (Проза Олега Павлова). — ISBN 978-5-9691-0838-7.
Узнагароды
[правіць | правіць зыходнік]- прэмія часопіса «Новый мир» (1995),
- прэміі часопіса «Октябрь» (1997, 2002)
- прэмія «Рускі Букер» (2002) за раман «Карагандзінскія дзевяціны, альбо Аповесць апошніх дзён»,
- прэмія часопіса «Знамя» (2009),
- прэмія Аляксандра Салжаніцына (2012)[4],
- прэмія «Angelus» (2017).
Зноскі
- ↑ ПАВЛОВ Олег Олегович // Русская литература XX века. Прозаики, поэты, драматурги / под ред. Н. Н. Скатов — 2005. — С. 6–9. — ISBN 5-94848-307-X
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #1011452596 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 24 чэрвеня 2015.
- ↑ Умер Олег Павлов
- ↑ Не отворачиваться от боли. Премия Александра Солженицына вручена Олегу Павлову